Tüketim kültürünün moda adı altında değişiklikler yaratıp piyasaya sunduğu ürünlere yönelen toplum, tamirat yaptırtmaktan uzaklaşıp ürün değişikliğini tercih etmesi bazı mesleklerin sonun gelmesine öncülük ediyor.
Evlerin vazgeçilmezi olan mobilya, koltuk ve yemek takımı gibi eşyaların bakım ve onarımını yapan döşemecilikte usta yetişmiyor…
Tüketim kültürünün moda adı altında değişiklikler yaratıp piyasaya sunduğu ürünlere yönelen toplum, tamirat yaptırtmaktan uzaklaşıp ürün değişikliğini tercih etmesi bazı mesleklerin sonun gelmesine öncülük ediyor.
İşyerinde çalışırken görüşünü aldığımız 45 yıllık döşemeci Sami Güzel, iş hacminin düşüp mesleğe yönelimin azaldığının söyledi.
Döşemeciliğe çıraklıktan başladığının vurgulayan Güzel,” Eski işler yok, çoğunluk tamir yaptırmayıp yenisini alıyor. Bu nedenle meslek gözden düşüyor. Usta yetişmiyor artık. Çünkü aileler çocuklarını çırak vermiyorlar. Mesleğe 1976 yılında çırak olarak başlayıp 1987’de dükkânımı açtım, yani 45 yıldır döşemecilik yapıyorum. İş gün geçtikçe azalıyor. Nedenine gelince kimse mobilyasının eskiyen yerlerini yeniletmiyor. Bir koltuk tamının döşemesi mağazada satılanla yaklaşık aynı paraya çıkıyor. Fabrikanın metresini 10 liraya aldığı kumaşı biz 30 liraya alıyor. Fabrika seri üretimle günde 100 takım çıkarırken, döşemeci 1 takıma 10 gün uğraşıyor. Bize ancak sandalye döşemesi, fermuar değişimi vb. küçük parçaların tamirat işleri geliyor. Yani işlerin geçmişteki gibi tadı yok, mesleğin geleceği de tehlikede…”görüşlerini dile getirdi.
