Namarun’dan Adana eski yolu arasında göz alabildiğince cennet meyvesi bahçeleri güneştopu gibi parlayan meyveleriyle selamlıyor geçenleri… İstisnasız her evin önünde küçük bir tezgâhta satılacak ürünler,”Gelin alın bizi…”dercesine şavkıyorlar…
Anadolu bire bin veren mümbit topraklar diyarı…
Her farklı köşesinden ayrı can tohumlanıp başkaldırıyor…
Hafta sonu İçel Sanat Kulübü’nün Namrun yöresine düzenlediği geziye katıldık.
Kıyıdan bucaktan betonerme girse de bakirliğini şimdilik koruyor…
Namarun’dan Adana eski yolu arasında göz alabildiğince cennet meyvesi bahçeleri güneştopu gibi parlayan meyveleriyle selamlıyor geçenleri…
İstisnasız her evin önünde küçük bir tezgâhta satılacak ürünler,”Gelin alın bizi…”dercesine şavkıyorlar…
Gazeteci olduğumuzu söyleyip harıl harıl çalışanlara yaklaşıyoruz; hoş beş, hal hatırdan sonra işleri soruyoruz.
Buğday benizli Anadolu delikanlısı Ali Tarhan,” İşlerin tadı yok dayı, harcadığımız parayı geri alamıyoruz.
Dalında 4 lira isteyip alıcı bulamadığımız ürün manavda 10 liraya satılıyor. Bahçe bizim, işi büyük ölçüde kendimiz yapıyoruz. İhtiyaç duyduğumuzda 80 liraya adam çalıştırıyoruz. Kırsal kesim ihmal ediliyor, sizlerin gezmeye geldiğiniz yerde biz ömür geçiriyoruz…”şeklinde konuştu.
Bir başka yöre insanı,”Yağımızla zor kavruluyoruz. Örneğin halis zeytinyağının kilosunu 35 liraya veriyoruz, pahalı bulunuyor. Oysa ne olduğu belirsiz yağlar daha fazlaya satılıyor. Ata mirası toprakta her şeyi kendimiz yapıp gelip geçene satmaya çalışıyoruz…”dedi.
.jpg)
