İnsan vücudunun çeşitli bölgelerinde uygulanması yaygınlaşan estetik, mimaride ise felsefe gibi dışlanıp külfet görülerek toplumsal yaşamın dışına itiliyor...
Beton sevdalılarının suyun başını tuttukları içinden geçtiğimiz süreçte estetikten uzaklaşıyoruz.
Yeni nesil yapılar toplumsal mirası yok sayıp dünyaya egemen kültürlerin dayatmasına boyun eğilerek şekillendirilirken, yöresel mimarinin üzerine sünger çekiliyor...
Kentte, kırda sıklıkla rastlanan geçmişin taş yapıları ya yıkılıyor, SİT kapsamında olup müdahale edilmesi yasak olanlarsa zamanın acımasızlığına terk ediliyor...
Katıldığımız İçel Sanat Kulübü gezisinde karşılaştığımız zaman yenik düşen yapı hakkında bilgi almak istediğimiz yöre sakini," Sahipleri öleli çok oldu, çocukları ise her biri ayrı diyarda. Duydugumaza göre satacaklarmış, kaç lira istediklerinin bilmiyorum. Kim ne yapacak harabeyi..."derken kültürden kopuşun acı gerçeğini yansıtıyordu...
Özetle, insasn vücudunun çeşitli bölgelerinde uygulanması yaygınlaşan estetik, felsefe olduğu gibi mimaride de külfet görülüp toplumsal yaşamın dışına itiliyor...
