Günübirlik gidenlerin dışında, nüfus tüm yayaylalar gibi değişken. Kış mevsiminde nüfusun yaklaşık 600 civarında seyrettiği söylense de ortaklıkta kimse gözükmüyor.
Sanat Kulübü’nün Fındıkpınarı ve çevresi ekseninde Sunturas’ta yazın hareketliliğinden eser yok.
Lokantalar ve kahvehaneler kapalı, yaprağı dökülen kivi ağaççıkları çırpı görünümünde.
Güçlükle açtırdığımız Restoran adı altında hizmet veren lokantada doyurduk karnımızı.
Köyler her ne kadar Bütünşehir Yasası’yla kâğıt üzerinde mahalleye dönüştürülse de vatandaşlar köy ve yayla anlayışlarını sürdürüyorlar.
Yani yazın dolan yerleşim birimleri kış aylarında sessizliğe bürünüyor.
Sunturas’ın tarihine dönük efsaneler var…
Tarihe kayıt düşülmese de yerleşmenin isminin Santa Iras adlı bir azizden geldiği adeta efsaneleşmiş gibi.
İsim konusuna takılmak yersiz.
Bol suyuyla denize kadar ulaşan Efrenk Çayını besleyen köy adeta cennet gibi...
Mersin’den piknik yapmak için gidilen önde gelen yerlerden...
Sakinleri dışarıdan gelenleri yadsımayıp sıcak ilişkiler kuruyorlar...
Üreticiler daha çok kiviye yönelmiş, ekim ayında hasadı yapılan kividen yılda yaklaşık 300 ton ürün elde ediliyormuş.
Günübirlik gidenlerin dışında, nüfus tüm yayaylalar gibi değişken. Kış mevsiminde nüfusun yaklaşık 600 civarında seyrettiği söylense de ortaklıkta kimse gözükmüyor.
Giriş ücreti alındığı söylenen şelale ise kapalıydı!
Yerelde Sunturas ismiyle anıla kivi diyarı resmiyette Çağlarca olarak geçiyor.
